Beni kötü bir adam ve sahte bir peygamber olarak gördüler ve bu yüzden kırbaçladılar.

Sevgili kızım, bugün sana son zamanların en büyük gizemlerinden birini açıklıyorum.

Son güne giden olaylar dizisi, dünyayı kurtarmak için tekrar geleceğim güne kadar her aşamada yeniden canlandırılacak olan Çarmıha Gerilişime benzer.

Getsemani Bahçesi'ndeyken, izole edilmiş, yalnız ve kederliydim, çünkü çok az kişi Gerçeği söylediğime inanıyordu. Babama olan Sevgim Beni ayakta tuttu, ancak insanlığa olan Sevgim, Şeytan'ın ellerinde zihinsel ve fiziksel işkence de dahil olmak üzere katlandığım işkencenin, muazzam bir çabayla da olsa, Benim tarafımdan kabul edildiği anlamına geliyordu,

O bahçede nasıl acı çektim. Yardım için Babama nasıl yalvardım. Kötü olan Bana dünyanın nasıl sona ereceğini gösterdiğinde nasıl da kalbim kırılmıştı. Bana, bir gün dünyaya Kiliseme hizmet ettiklerini söyleyecek olan düşmanlarımın ruhlarını gösterdiğinde, Benimle alay etti, Bana güldü, Bana tükürdü ve alay etti. Bu, sevgili havarilerime Beni kınamalarını ve sonra da Şeytan'a bağlılık yemini etmelerini göstermek gibiydi. Bana, sesleri radikal yobazların sesleri olarak kabul edilecek ve korkunç suçlarla itham edilecek olan sadıkların ruhlarını gösterdi. Beni temsil ettiklerini söyleyenlerin, peygamberlere ve vizyonerlere zulmettiklerini ve onların yok edilmesini isteyenleri gördüm. Bir zamanlar içinde yaşadığım dünyanın, sadece Kim Olduğum konusunda kör olmakla kalmayıp, aynı zamanda Benden asla haberdar edilmediğini gördüğümde büyük bir karanlığa katlanmak zorunda kaldım.

Şeytan tarafından yere atıldım, yüzüm toprağa bastırıldı, tekmelendim, kırbaçlandım ve giysilerim yırtıldı. İnsani kapasitemin ötesinde ve fiziksel bedenimin aşırı dayanıklılığı altında Bana işkence etti. Buna rağmen, Beni dehşete düşüren kaçınılmaz Çarmıha Gerilmemle yüzleşmeye devam etme gücü verildi. Ancak insana olan Sevgim, insani korkumun önüne geçti.

Beni kınamayı reddeden kutsal kullarım da benzer bir tecride maruz kalacaklar. Rezil olacaklar ve bir kenara atılacaklar. Onların tecrit edilmeleri, kilisemin içindeki korku nedeniyle, kilisem tarafından kınanmayacaktır.

Kırbaçlandığımda, Bedenim üzerinde en zalim ve aşağılık eylemleri gerçekleştirenler sevindiler. Ben kötü bir adam ve sahte bir peygamber olarak görüldüğüm için Beni kırbaçladılar. Bedenimi kötülerken, kutsallıkları, doğrulukları ve Kutsal Yazılar hakkındaki bilgileriyle övündüler. Mesihlerinin onları kurtarmak için geleceğine dair peygamberliği kabul etmediler. Benim İkinci Gelişimi ilan edecek olanlar da aynı muameleye maruz kalacaklardır.

Beni çırılçıplak soyduklarında, Beni daha da aşağılamak istediler ve Bedenime daha da saygısızlık etmek için Beni zar zor örten kırmızı bir paçavra giydirdiler. Ama başıma iğne gibi dikenler batırdıklarında, İnsanoğlu'nun bir sahtekâr olduğunu ve bu nedenle kabul edilmeye layık olmadığını ilan ettiler. Gözümü yuvasından çıkardılar, ama bu acı, Tanrı'nın çocuklarının Kurtarıcısı olarak kabul edilmediğimi ilan etmeleriyle karşılaştırıldığında önemsizdi.

Tüm bunlar yakında, Kilisemin Başı olarak Ben, İsa Mesih, bir kenara atılacağım ve Tacım elimden alınacağı zaman yeniden canlandırılacak. Sahte bir lider, Deccal, Benim Başım olarak ikame edilecek ve Kurbanlık Kuzu'nun aksine, parıltılı bir altın taç giyecek. Bu dış görünüşün altında çürümüş bir çekirdek yatacak ve ağzından dökülecek yalanlar, sahtelikler, küfürler ve sapkınlıklarla birlikte, her şeyi bal arısının kovanından dökülen bal gibi sunacaktır. Sakın yanılsamaya kapılmayın, canavar güzel bir görünüme sahip olacak, sesi yatıştırıcı, tavrı görkemli olacak. Yakışıklı ve çekici olacak ama ağzından ruhunuzu zehirleyecek bir zehir akacak.

Çarmıhımı taşıdığımda, bunu Kendi başıma yapamazdım. O kadar ağırdı ki, her seferinde sadece bir adım atabiliyor ve çok yavaş yürüyebiliyordum. Bedenim birçok yerden yırtılmıştı ve Kan kaybı nedeniyle birçok kez bayılmıştım, o kadar güçsüzdüm ki... Bir gözüm kördü ve Başımdaki dikenler, Yaralarımdan akan Kanın Benimle birlikte yürüyenler tarafından sürekli olarak silinmesi gerektiği anlamına geliyordu. Aksi takdirde, ileriye doğru bir adım daha atmam mümkün olmazdı.

Aynı şey Benim Kalan Kilisem, Bedenimin son ahırı için de geçerli olacaktır. Onlar da tıpkı Benim yaptığım gibi ağır bir çarmıhla yürüyecekler, ama acıya, istismara, ıstıraba ve kan dökülmesine rağmen sonuna kadar dayanacaklar. Çünkü Benim Kıymetli Kanım, Benim Kendi Acımla - Benim Kendi Çarmıha Gerilmemle birlikte onların ruhlarının üzerinden akacak. Ve artık günlük Ayin Kurbanlarını tutmayacakları gün, Benim Varlığım yok olacaktır. Bedenimin - yeryüzündeki Kilisemin - nihayet yağmalanacağı, çarmıha gerileceği ve kirletileceği gün geldiğinde, her şey sonsuza dek değişecektir.

Benim Bedenim, Kilisem, dünyada hala hayattayken, yaşamı sürdüren şeydir. Ama yok edildiğinde, bildiğiniz şekliyle yaşam sona erecektir. Kilisem ihanete uğradığında, kurban edildiğinde ve bir kenara atıldığında, tıpkı Çarmıha Gerilişim gibi, bu zamanın sonunu işaret edecektir.

Senin İsa'n