Μητέρα του Θεού: το Σώμα του Υιού μου έγινε κομματάκια

Παιδί μου, πολλοί δεν καταλαβαίνουν τον ρόλο μου ως συν-Εκκλησία. Ούτε γνωρίζουν γιατί συμβαίνει αυτό.

Όταν δέχτηκα την κλήση να γίνω η Μητέρα του Θεού, δεσμεύτηκα με τη Διαθήκη της Σωτηρίας του Θεού για την ανθρωπότητα.

Όταν γέννησα τον Γιό μου, ένιωσα την ίδια αγάπη που θα είχε κάθε μητέρα για το παιδί της. Αυτό το αγνό, όμορφο αγοράκι ήταν κομμάτι μου, η δική μου σάρκα και το δικό μου αίμα. Ωστόσο, είχα επίσης επίγνωση ότι δεν ήταν ένα οποιοδήποτε παιδί. Το Πνεύμα Του εισήλθε στην ψυχή μου μόλις Τον αντίκρισα. Εκείνος και εγώ ήμασταν συνυφασμένοι σαν ένα, όπου ένιωθα κάθε Συναίσθημα, χαρά, πόνο και την αγάπη, που τον διαπερνούσε. Ήξερα επίσης ότι Εκείνος ήταν Θεϊκός και ότι εγώ ήμουν, ως τέτοιος, απλώς ο υπηρέτης Του, αν και ποτέ δεν με έκανε να νιώσω έτσι.

Ως μωρό, άπλωνε το Θεϊκό Του Κεφάλι κοντά στο στήθος μου και μουρμούριζε λόγια Αγάπης με τέτοια συγκίνηση που γέμιζε την Καρδιά μου και ένιωθα ότι θα σκάσει από ευτυχία. Εκείνος, αυτό το μικρό μου παιδί, έγινε το μόνο για το οποίο ζούσα. Κάθε του άγγιγμα με γέμιζε με τέτοια απίστευτη τρυφερότητα και χαρά. Όλοι όσοι Τον έβλεπαν, ακόμη και ως μωρό, μου έλεγαν πόσο ξεχωριστός ήταν. Τα διαπεραστικά Μάτια Του αναστάτωναν τις ψυχές τους και πολλοί δεν ήξεραν γιατί.

Αυτός ο ιδιαίτερος δεσμός μεταξύ εμού και του αγαπημένου μου Γιού δεν θα μπορούσε ποτέ να σπάσει. Ήξερα ότι είχα γεννηθεί μόνο και μόνο για να γίνω η Μητέρα Του. Αυτός ο ρόλος ήταν ο μοναδικός λόγος της ύπαρξής μου.

Έτσι, ανταποκρίθηκα σε κάθε Του ανάγκη και Εκείνος, με τόση Αγάπη και Συμπόνια, έβαλε όλες τις ανάγκες μου πάνω από τις δικές Του. Οι επιθυμίες Του ικανοποιούνταν πάντα από εμένα, τη Μητέρα Του, την ταπεινή Του υπηρέτρια.

Όταν δεν πίστευαν ότι είναι ο Υιός του ανθρώπου, όταν διακήρυττε την Αλήθεια και έκανε ό,τι επιθυμούσε ο Πατέρας Του, έκλαιγα πικρά δάκρυα. Πόσο με διέλυσε όταν έπρεπε να γίνω μάρτυρας του διωγμού Του.

Υπέμεινα τον πόνο Του, όχι μόνο όπως θα έκανε κάθε μητέρα - αν έβλεπε πόνο να προκαλείται στο παιδί της - ο πόνος Του έγινε δικός μου και ο δικός μου δικός Του.

Τον ανάγκασαν να περπατάει, με τα χέρια δεμένα μπροστά και με σχοινιά γύρω από τη μέση του, πράγμα που σήμαινε ότι μπορούσε να περπατάει - μόνο με μια αναποδιά και λίγο κάθε φορά. Ενώ ο Σταυρός ρίχνονταν πάνω στο σκισμένο και διαλυμένο Σώμα Του, ο πόνος μου ήταν τόσο βασανιστικός, που λιποθυμούσα συνεχώς.

Ο πόνος μου δεν ήταν μόνο σωματικός- η θλίψη μου διαπέρασε την Καρδιά μου και την έσκισε στα δύο. Μέχρι σήμερα, η Καρδιά μου είναι συνυφασμένη με την Καρδιά του Υιού μου, και έτσι, κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας, ξαναζώ τον πόνο, το μαρτύριο και τον διωγμό με τον Υιό μου από την αρχή.

Παιδιά, το να εξηγήσω την αγριότητα που ασκήθηκε στον Υιό μου θα ήταν αδύνατο να το κατανοήσετε- τόσο άγριο ήταν το μαστίγωμα. Το σώμα του Υιού μου έγινε κομμάτια.

Ποτέ μην ξεχνάτε ότι ήταν ο Υιός του ανθρώπου, που στάλθηκε για να λυτρώσει κάθε ψυχή στη γη, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που ζουν στον κόσμο σήμερα. Πέθανε μέσα σε τρομερή αγωνία, για να σώσει τον καθένα από εσάς σήμερα. Τα βάσανά Του δεν τελείωσαν στον Γολγοθά. Θα εξακολουθήσει να υπομένει, από Εκείνον, μέχρι τη Μεγάλη Ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας Του.

Όσοι αγνοούν αυτές τις προειδοποιήσεις του Ουρανού είναι ελεύθεροι να το κάνουν. Δεν θα κριθούν εξαιτίας αυτής της απόρριψης. Αλλά, καθώς απομακρύνονται περισσότερο από την Αλήθεια αυτών των αποκαλύψεων από τον Ουρανό, θα μπουν στον πειρασμό της αμαρτίας. Οι αμαρτίες με τις οποίες θα μπουν σε πειρασμό, θα είναι εκείνες που θα κηρυχθούν πλέον αμαρτία από τους εχθρούς της Εκκλησίας του Υιού μου στη γη.

Σας ευχαριστούμε, παιδιά, που ανοίξατε το μυαλό, την καρδιά και την ψυχή σας σε αυτό το κάλεσμα από τον Ουρανό, που σας στάλθηκε λόγω της Αγάπης που ο Θεός τρέφει για όλα τα παιδιά Του.

Η αγαπημένη σου μητέρα

Μητέρα της Σωτηρίας